1897 – 10-letni Francesco Forgione przyjmuje w swej rodzinnej parafii I Komunię św.
1899 – 12-letni Francesco przystępuje do sakramentu bierzmowania
6 I 1903 – opuszcza dom rodzinny i wstępuje do nowicjatu kapucynów w pobliskim
22 I 1903 – po odprawieniu rekolekcji przyjmuje kapucyński habit oraz imię zakonne brata Pio (Piusa) z Pietrelciny
22 I 1904 – Brat Pio, wyróżniający się zdyscyplinowaniem i posłuszeństwem, po ukończeniu nowicjatu składa pierwsze śluby zakonne
25 I 1904 – udaje się do zakonnego seminarium w San Elia a Pianisi, by studiować filozofię, a potem do Montefusco gdzie studiuje teologię
27 I 1907 – Brat Pio składa śluby wieczyste
19 XII 1908 – otrzymuje niższe święcenia kapłańskie
18 VII 1909 – otrzymuje święcenia diakonatu
10 VIII 1910 – zostaje wyświęcony na kapłana w katedrze w Benevento
1911 – 1916 – Ojciec Pio ze względu na zły stan zdrowia zostaje w Pietrelcinie
1915 – 1918 – kilkakrotnie, w czasie wojny światowej, powoływany do służby wojskowej i zwalniany z uwagi na zły stan zdrowia
28 VII 1916 – przybywa do San Giovanni Rotondo, gdzie pełni obowiązki kierownika duchowego chłopców przygotowujących się do stanu zakonnego
20 IX 1918 – klęcząc przed wizerunkiem Ukrzyżowanego w kościele Matki Bożej Łaskawej w San Giovanni Rotondo O. Pio otrzymuje stygmaty – pięć ran Chrystusowych
1919 – pierwsze medyczne badania niezwykłych ran stygmatyzowanego zakonnika. Rozpoczynają się, trwające pół wieku, odwiedziny dostojników kościelnych, dziennikarzy, zakonników, pobożnych pielgrzymów, ludzi niewierzących, pragnących zobaczyć O. Pio i przekonać się osobiście o surowej świętości życia tego zakonnika
17 VI 1923 – kongregacja Świętego Oficjum, zajmująca się czystością wiary i obyczajów postanawia nałożyć pewne ograniczenie na kontakty O. Pio „ze światem”, by uniknąć niezdrowego rozgłosu wokół jego osoby i czynów. Nakazano mu, między innymi, by Mszę św. odprawiał „prywatnie” o różnych porach; by nie udzielał błogosławieństw wiernym; by nie godził się na pokazywanie stygmatów ani ich całowanie, by nie odpisywał na żadne listy ani sam, ani przez inne osoby
26 VI 1923 – wskutek żądań wzburzonej ludności Foggii i okolic władze zakonne postanowiły, że O. Pio będzie nadal jak dotychczas odprawiać Mszę św. w kościele
3 I 1929 – w San Giovanni Rotondo umiera bawiąca w odwiedzinach u syna matka O. Pio, Giuseppa Forgione
9 VI 1931 – pismo wydane przez Św. Oficjum pozbawia O. Pio prawa do sprawowania wszystkich funkcji kapłańskich z wyjątkiem odprawiania Mszy św., ale bez uczestnictwa
l5 VII 1933 – po licznych wizytacjach dostojników kościelnych, którzy wyjeżdżali z klasztoru San Giovanni Rotondo pod wrażeniem przepojonego modlitwą, cierpieniem i posłuszeństwem życia 0. Pio, otrzymał on zezwolenie na odprawianie Mszy św. w kościele i spowiadanie wiernych
9 I 1940 – O. Pio inicjuje budowę szpitala, który sam nazwał Domem Ulgi w Cierpieniu
1950– powstają utworzone przez O. Pio pierwsze „Grupy Modlitwy”, czyli pobożne zrzeszenia wiernych, modlących się wraz ze Stygmatykiem z San Giovanni Rotondo w intencjach Kościoła, z Kościołem i w Kościele
5 V l956– uroczyste otwarcie nowoczesnego szpitala. „Powstało nowe dzieło, powiedział O. Pio, które stworzyła Boża Opatrzność posługując się ludźmi. Powstało nowe dzieło, owoc ofiar i wyrzeczeń, które przyczyni się do pomnożenia chwały Bożej i przyniesie ulgę
1959 – O.Pio zostaje sam uzdrowiony w sposób trudny do wyjaśnienia przez medycynę
1966 – coraz bardziej pogarszający się stan zdrowia sprawia, że O. Pio otrzymuje zezwolenie na odprawianie Mszy św. „na siedząco”. W tym też roku przybywają licznie goście, by uczcić 50 rocznicę pobytu O. Pio w San Giovanni Rotondo
1967 – ani podeszły wiek (O. Pio ukończył 80 lat), ani cierpienia związane z ciągle otwartymi ranami na dłoniach, stopach i w boku nie przerywają jego posługiwania w konfesjonale. Obliczono, że tylko w ciągu jednego roku wyspowiadał ok. 10 tys. mężczyzn i ok. 15 tys. kobiet
1968 – Stolica Apostolska uznaje „Grupy Modlitwy” za zrzeszenia religijne
22.X 1968 – 50 rocznica stygmatyzacji. W tym dniu O. Pio, jak zwykle. odprawił cichą Mszę św. o godz. 5 rano
22 IX 1968 – O. Pio odprawia ostatnią w życiu Mszę św. dla przedstawicieli „Grup Modlitwy” zebranych w San Giovanni Rotondo z okazji 50-lecia stygmatyzacji ich
23 IX 1968 – o godz.2.30 rano O. Pio umiera. Tuż przed śmiercią zaczęły goić się stygmaty, a zdjęcia zrobione tuż po skonaniu ukazują gładką skórę w miejscach, z których przez pół wieku sączyła się krew
18.12.1997– ogłoszenie Dekretu o heroiczności cnót Ojca Pio
2.05.1999– beatyfikacja Ojca Pio
16.06.2002 –kanonizacja Ojca Pio
